Onze partijleider Wopke Hoekstra sloot het partijcongres af met een mooie speech over het herstellen van de balans.

Wopke Hoekstra: 'Afgelopen jaar was een zwaar jaar. Voor iedereen. Het roept de vraag op waar we met z’n allen naartoe onderweg zijn. Een tijdje geleden vroeg iemand me wat ik later aan mijn kinderen of kleinkinderen wil nalaten. Het antwoord is eenvoudig: ik wil dat zij  het weer een beetje krijgen dan wij. Zoals wij het beter hebben dan onze ouders.'Beste CDA’ers,Dank jullie wel dat jullie hier met zovelen virtueel aanwezig zijn. Voor ons allemaal is het in veel opzichten een wat surrealistisch moment. Niet alleen omdat dit congres weer, helaas, virtueel is. Het voelt ook qua moment als een politiek niemandsland. We hebben afgelopen weken en maanden ontzettend hard gewerkt aan het concept coalitieakkoord. Natuurlijk weet ik het niet zeker, maar ik hoop en verwacht dat het er snel ligt. Ik zou u heel graag willen vertellen dat ik er ontzettend trots op ben. Dat het akkoord een stevig fundament legt onder de toekomst van ons land. Dat het ontzettend veel mooie CDA punten bevat. Dat we als CDA grote resultaten hebben geboekt.Dat er een prachtige basis ligt van en voor een nieuw CDA. Voor een Nederland waarin we de balans herstellen. Maar ik kan er helaas, inhoudelijk, nog niets over zeggen. En dat voelt surrealistisch.Wat ook surrealistisch is, maar dan in negatieve zin, is Covid. Al meer dan anderhalf jaar wordt onze samenleving ontwricht. Het raakt de meest kwetsbaren: de ouderen, de mensen met een aandoening, maar ook de mensen die nu langer moeten wachten op hun behandeling. Duizenden mensen zijn aan Covid overleden. Covid trekt een enorme wissel op ons allemaal. Omdat we thuis moeten werken, niet meer kunnen sporten, niet meer naar het theater of het café kunnen. Duizenden ondernemers en zzp’ers worden keihard in hun inkomen geraakt. Noodzakelijke operaties worden uitgesteld. Mensen voelen zich eenzaam. Dat baart mij grote zorgen. Maar de corona crisis doet nog wat anders. Het legt zwakheden in onze samenleving bloot. Zwakheden die er eigenlijk al voor de crisis waren. Groepen komen tegenover elkaar te staan. Solidariteit en saamhorigheid staan onder druk. Het woord ‘polarisatie’ zou wel eens het woord van 2021 kunnen worden. En dat vind ik dieptreurig. Wat mij betreft is de oplossing voor deze crisis samen te vatten in één woord. ‘Samen’. Samen kunnen wij de grote vraagstukken van vandaag en morgen aan. Samen zorgen we voor elkaar. Samen vechten we tegen uitsluiting en discriminatie, tegen ongelijkheid. Samen komen we uit deze crisis.Beste CDA’ers, en dat geldt ook voor de politiek, die veel te veel polariseert. De Britse rabbijn Jonathan Sacks schreef daar iets moois over. Hij maakte een onderscheid tussen twee soorten van politiek: enerzijds politiek van wanhoop en cynisme, die vooral angst en machteloosheid oplevert. De politiek waarin de mening van een dansleraar evenveel aandacht krijgt als een doorwrocht wetenschappelijk onderzoek. De andere soort is de politiek van verantwoordelijkheid en van hoop. De politiek die gaat over keuzes maken in het algemeen belang, soms onder moeilijke omstandigheden. Het is aan ons, christendemocraten, om deze politiek van verantwoordelijkheid en hoop waar te maken. Het is aan ons om perspectief te schetsen en bruggen te bouwen. Ik heb grote moeite met de politici die het vergroten van de chaos als politiek verdienmodel gebruiken. Politici die ronkende verhalen vertellen dat Covid een griepje is, dat vaccineren overbodig of zelfs gevaarlijk is. Het zijn politieke relschoppers, met een pijnlijk gebrek aan respect voor het leven van de ander. Want dat is wat ze doen: ze spelen voor hun eigen winst, met de levens van anderen. In de samenleving zien we dat ook terug.Een klein deel van Nederland overschreeuwt de grote meerderheid. Zij schreeuwen moord en brand, over alles wat hen wel niet afgenomen is. Als je naar het nieuws van de afgelopen weken kijkt, dan lijkt het soms wel alsof we in een oorlogsgebied leven. Hooligans die, vermomd als demonstranten, er alleen maar op uit zijn om de politie in het nauw te brengen en rellen te schoppen. Dat heeft niets met vrijheid of rechtvaardigheid te maken. Het is precies het tegenovergestelde. En. Dat. Kan. Niet. Nederland bestaat voor het overgrote deel uit mensen die anderen behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. Die, als ze niet naar hun werk kunnen, gewoon thuis verder werken. Die testen als ze verkouden zijn. Die zich zorgen maken dat de zorg overbelast raakt. Die net zo balen van alle maatregelen die keer op keer genomen worden, maar wel hun best doen die maatregelen na te leven. Dát zijn de mensen die Nederland draaiend houden. Zíj zijn de mensen die Ne