Σχέδιο Διακήρυξης για την πορεία της Δημοκρατικής Προοδευτικής ΠαράταξηςΓια κόμματα και παρατάξεις που ριζώνουν βαθειά στη δημόσια ζωή και επιδεικνύουν αντοχές σε διαδρομές δεκαετιών, η εκλογική τους υποχώρηση ακόμη κι αν είναι μεγάλη, δεν συνεπάγεται και την εξαφάνισή τους.
Ιδιαίτερα όταν δεν εξαφανίστηκαν οι αιτίες και τα προτάγματα που τα γέννησαν. Από την άλλη μεριά, βεβαίως, στις μεγάλες αλλαγές των ιστορικών κύκλων, στην αλληλουχία των εποχών, τα ίδια κόμματα αλλάζουν ριζικά καθώς προσαρμόζονται στις νέες ανάγκες και τα προτάγματα των καιρών. Μετεξελίσσονται και ξανά μεγαλουργούν.Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη στη χώρα μας με ρίζες στον Μακρυγιάννη και τον συνταγματικό πατριωτισμό της 3Σεπτεμβρίου του 1843 άλλαζε πάντοτε μορφή, έκφραση και οργάνωση. Δεν έχανε, όμως, ποτέ το νήμα που τη συνδέει με τις αρχές και τις αξίες της στο πέρασμα των εποχών. Το κόμμα του Χαρ. Τρικούπη αφού πέτυχε την πρώτη ουσιαστικά συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους ηττήθηκε το 1896. Η ιδέα του εκσυγχρονισμού και η προσήλωση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, όμως, επέζησαν της ήττας. Το κόμμα των Φιλελευθέρων αφού δημιούργησε τη Μεγάλη Ελλάδα και πέτυχε σημαντικό μέρος του αστικού εκσυγχρονισμού ηττήθηκε το 1932. Οι αγώνες του όμως, για δημοκρατία και πρόοδο και η πίστη του στον πολιτικό φιλελευθερισμό βρήκαν εύφορο έδαφος στη μεταπολεμική Ελλάδα. Η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ στις μετεμφυλιακές συνθήκες του κράτους της Δεξιάς, με πρόταγμα τη δημοκρατία έφθασαν στη χαμένη άνοιξη του 1964 για να ανακοπεί η πορεία τους από τη χούντα των συνταγματαρχών. Τα αιτήματα της αποτίναξης της εξάρτησης, της λαϊκής κυριαρχίας, της υπέρβασης του εμφυλίου, όμως, δεν έπεσαν στο κενό. Το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβαν τη σκυτάλη.Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε και στέριωσε ως ένα γνήσια λαϊκό Κίνημα Εθνικής Επαγγελίας, σοσιαλιστικής ιδεολογίας και δημοκρατικής πράξης. Η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία, η Κοινωνική Απελευθέρωση, η σταθερή προσήλωση στη Δημοκρατία και το Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα αποτέλεσαν το διαχρονικό πλαίσιο των αρχών, των αξιών και των στόχων του. Ένα πλαίσιο που αναδεικνύει τον βαθύτατα πατριωτικό, κοινωνικό και δημοκρατικό του χαρακτήρα.Η 3Σεπτέμβρη και η ιδρυτική μας Διακήρυξη συμπύκνωσαν ακριβώς τη συνέχεια και τη τομή στην πορεία της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης. Ήταν η αφετηρία για τη νέα έφοδο στο μέλλον.Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Κίνημα μας δεν γεννήθηκε σε κάποια ιστορική στιγμή οργής, αγανάκτησης και τυφλής διεκδίκησης φοβισμένων και απελπισμένων πολιτών που οδηγούνται στο όριο της κοινωνικής σύγκρουσης και της εμφυλιοπολεμικής διαμάχης. Ούτε ως μετεξέλιξη συνδικαλιστικών οργανώσεων και ταξικών αγώνων όπως άλλα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Υπήρξε προϊόν κοινωνικής διεργασίας και πολιτικής διεκδίκησης δεκαετιών. Ένωσε κάτω από την ίδια στέγη τις δυνάμεις της εθνικής αξιοπρέπειας, του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού και της πολιτικής χειραφέτησης. Συνέθεσε στους κόλπους του, το διάχυτο σε όλους τους χώρους των προοδευτικών κινήσεων και κομμάτων ρεύμα σοσιαλιστικών ιδεών, το ρεύμα του πολιτικού φιλελευθερισμού και της ολοκλήρωσης του αστικού εκσυγχρονισμού και το ισχυρό τμήμα της παραδοσιακής αριστεράς που χειραφετημένο από τα αδιέξοδα δόγματα και τραύματα του εμφυλίου ζητούσε χώρο έκφρασης και δημοκρατικής δράσης. Αυτά τα ιστορικά ρεύματα συναντούσαν τη θέληση και την απόφαση της γενιάς του αντιδικτακτορικού αγώνα για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα. Και συμπύκνωσε αυθεντικά τόσο το πάνδημο αίτημα του λαού για αποτίναξη της εξάρτησης όσο και τη θετική επιδίωξη της λαϊκής πλειοψηφίας των μη προνομιούχων για κοινωνική δικαιοσύνη. Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε και στέριωσε ως πολιτική δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ως ρωμαλέο κίνημα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, ως εν δυνάμει πολιτικό και κοινωνικό πλειοψηφικό ρεύμα. Και κυρίως ως κίνημα της νέας γενιάς που πρέπει να οικοδομήσει το δικό της μέλλον.Στις δεκαετίες που ακολούθησαν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του ιστορικού κύκλου της Μεταπολίτευσης το Κίνημα μας κυριάρχησε στη δημόσια ζωή του τόπου.Στη δεκαετία του ’80 η χώρα έζησε πραγματικά και όχι κατ’ ευφημισμό την πρώτη φορά Κυβερνώσα Αριστερά που οδήγησε σε μια δίκαιη, δημοκρατική, ενωμένη και περήφανη Ελλάδα. Μια χώρα που ο φτωχός είδε τις συνθήκες ζωής και το εισόδημα του να βελτιώνονται θεαματικά. Ο ανήμπορος να βρίσκει κράτος πρόνοιας και κοινωνική προστασία. Η μεσαία τάξη να γίνεται πλειοψηφία. Ο πολίτης να βιώνει την ισοπολιτεία και την ισονομία. Μετά από δεκαετίες ο λαός ενωμένος και κυρίαρχος ένιωσε την πατρίδα του δυνατή και θαρραλέα να διεκδικεί τα εθνικά και κυριαρχικά της δικαιώματα. Και έζησε την αναβάθμιση της χώρας στην τότε ΕΟΚ καθώς και την ανατροπή των γεωπολιτικών συσχετισμών στην περιοχή υπέρ της Ελλάδας το Μάρτη του 1987Σ